بررسی دوربین کانن مدل Canon 100D

با ورود ۱۰۰D یک مقوله تقریباً جدید در دنیای دوربین ها به وجود آمد. ۱۰۰D دیگر آن سیستم مدل بندی قدیمی دوربین های Canon را نداشت به این معنی که شماره مدل پایین تر به این معنی بود که دوربین پیشرفته تر شده است.

وقتی که Canon تصمیم گرفت تا مدل EOS 650D DSLR خود را بروز کند، چیزی که ارائه داد در حدی که از آن انتظار می رفت نبود: بعد از آن مدل جالب و محبوب EOS 700D وارد بازار شد ولی در مدل EOS 100D تغییرات جالب زیادی به وجود آمد. این مدل به هم فشرده نسبت به مدل DSLR آن ۲۵% کوچک تر و ۲۸% سبک تر است.

اگر چه سایز دوربین از جهاتی بر روی ویژگی های اصلی آن تاثیر دارد، ولی این ویژگی ها تفاوت چندانی با مدل EOS 700D ندارند. اصلی ترین تفاوت بین این دو دوربین سیستم فوکوس خودکار ۹ نقطه ای آنها است که در ۱۰۰D این سیستم فقط یک سنسور در مرکز تصویر دارد و این در حالی است که تمام ۹ نقطه در سیستم اتوفوکوس ۷۰۰D از نوع سنسورهای کراس (Cross-Type به معنی سنسور ضربدری بوده و با علامت + نشان داده می شود و در دوربین های با دقت بالا استفاده می گردد) هستند.

این مسئله باعث شده است که ۱۰۰D در فرمت پرتره برای نقاطی که خارج از نقاط اصلی اتوفوکوس (فوکوس خودکار) قرار دارند کمتر حساس باشد و البته این مسئله به شدتی که به نظر می رسد مشکل ساز نیست.

منظره یاب نوری داخل دوربین مانند دوربین EOS 700D در حدود ۹۵% تصویر را پوشش می دهد ولی این منظره یاب مقدار بسیار کمی از اندازه EOS 700D کوچک تر است. تشخیص این مقدار بسیار مشکل است مگر اینکه این دو دوربین را در کنار هم مقایسه کنید و به نظر می رسد که یک مقدار از نظر حاشیه ای منظره یاب ۱۰۰D کوچک تر است.

سایز دوربین تاثیر چندانی در استفاده از آن ندارد ولی در استفاده طولانی مدت آن در شرایط متفاوت، صفحه تنظیمات دوربین از روشنی کافی برخوردار نخواهد بود و دیافراگم و اندازه شاتر در حدی که بایستی باشند نیستند و در نور خورشید نیز از کیفیت لازم برخوردار نخواهند بود.

برای کاربران جدید ۱۰۰D که به دلیل سایز این دوربین مجذوب آن شده اند، این گزینه ها به خودی خود واضح نیستند و راهی برای اینکه بفهمیم آن ها از منوی دوربین چه چیزهایی می دانند، وجود ندارد.

اگرچه در رده بندی بعد از دوربین ۷۰۰D قرار گرفته است ولی از لحاظ پیچیدگی در حد یک دوربین سطح متوسط Canon می باشد. از دانش بیشتری در ساخت این دوربین استفاده شده (با قرار دادن مد اتوماتیک خلاق بر روی صفحه نمایش) و بهترین تنظیمات قابل دسترسی در دوربین قرار داده شده است.

سیستم اتوفوکوس دوربین خیلی نرم و روان عمل می کند و خیلی به سیستم اتوفوکوس ۷۰۰D شبیه است و در شرایط کم نور نیز بسیار خوب عمل می کند.

توانایی مشاهده تصویر زنده (live view) از طریق صفحه LCD پشت دوربین به جای منظره یاب در دوربین ۱۰۰D واقعاً جالب است. برای دسترسی به این عملکرد، سیستم استاندارد اتوفوکوس آشکارساز فاز در دوربین کنار گذاشته شده و به جای آن سنسور قرار گرفته است.

اما در این سنسور (که اولین بار در دوربین EOS 650D قرار داده شده بود) پیکسل های سطح آن به عنوان سیستم آشکارساز فاز عمل می کنند، این حالت مانند زمان استفاده از منظره یاب سریع عمل نمی کند ولی باز هم به اندازه کافی خوب هست و سرعت عمل آن از سیستم تصویر زنده در بسیاری از دوربین های DSLR دیگر بیشتر است.