در کل باید گفت که D7000 دوربین خیلی خوبی بود که پس از دو سال‌ونیم همچنان یک دوربین مثال‌زدنی، سطح‌بالا و پرطرف‌دار باقی ماند. پیشرفت‌هایی هم که D7100 نسبت به آن دوربین داشته، در جاهای کاملا مهم رخ داده و چشمگیر بوده‌اند. تمام ویژگی‌های خیلی خوب D7000 چون بدنه‌ی بسیار مستحکم، خوش‌ساخت و ارگونومی خوب کاملا حفظ شده است. مطمئنا عکاسان جدی، بدنه‌ی کاملا مهروموم آلیاژ منیزیوم و پلی‌کربناتی و درضمن توانایی کنترل دو گروه فلاش اکسترنال بی‌سیم را دوست خواهند داشت. طبق ادعای نیکون، این دوربین همان‌قدر در برابر شرایط محیطی مهروموم است که D800 و D300s بودند؛ به‌علاوه عکاسان ورزشی قابلیت عکاسی پرسرعت 7 فریم بر ثانیه در رزولوشن 15 مگاپیکسل، به همراه فوکوس خودکار 51 نقطه‌ای آن را خواهند پسندید. کسانی که به فیلم‌سازی علاقه‌مند هستند، امکان دوبرابرکردن فاصله‌ی کانونی و قابلیت ضبط ویدیویی 60i کاملا به کارشان خواهد آمد؛ درضمن اینکه بتوان لنزهای کاملا دستی چون سامیانگ‌ها را همراه فوکوس خودکار داخل بدنه به کار گرفت، فوق‌العاده است. این در حالی است که تاکنون هیچ یک از رقبای کانن دارای چنین امکانی نبوده‌اند. جالب‌تر اینکه می‌توانید تا 9 لنز بدون امکانات الکترونیکی را برای این دوربین برنامه‌ریزی کنید تا بتوانید با این دوربین در مودهای اولویت شاتر و دیافراگم هم بهره ببرید. خوشبختانه هر تغییری که نیکون در منوها و اینترفیس این دوربین نسبت به مدل پیشین داده است، کاملا اثر مثبت داشته‌اند؛ گویی نیکون با ساختن این دوربین قصد داشته تا هم جای D7000 و D300s را یکجا بگیرد و هم اینکه به صورت یکجا رقیبی برای Canon 60D و Canon 7D باشد.