نحوه درک دیافراگم در عکاسی

دريچه دیافراگم در عكاسى یکی از سه عنصری است که علاوه بر سرعت شاتر و ISO ، نوردهی را در عكاسى افزایش می دهد. هنگامی که درمورد دريچه دیافراگم اطلاعات بيشترى ميگيريد ، گرفتن عکس بسیار آسان تر می شود. با توسعه و پيشرفت در عرصه مهارت عکاسی ، می توانيد کنترل بیشتری بر دوربین خود داشته باشید. وقتى دوربين خود را از حالت های خودکار در مى آوريد و دوربين عکاسی را در حالت های دستی مانند اولویت دريچه دیافراگم و شاتر ميگذاريد و عكاسى را شروع ميكنيد.در اصل با کنترل دستی كه انجام ميدهيد و تاثيرى كه بر هر سه مورد مثلث نوردهی ميگذاريد ، می توانید بهترین عکاسی خود را به نمایش بگذارید.

در بسیاری از موارد ، دريچه دیافراگم بیشترین تأثیر را روی عکس شما می گذارد. استفاده از دريچه دیافراگم در موقعيت های مختلف نیز راه های خلاقانه تر و جلوه های منحصر به فرد بيشترى به وجود مى آورد. این مقاله به شما می آموزد که منظور از آنها چیست و چگونه از دريچه دیافراگم به نفع خود و عكس هاى خود استفاده کنید.

 

دیافراگم چیست؟

ساده ترین تعریف برای دريچه دیافراگم این است که بگویید دهانه لنز دوربين عكاسى شما است. به این “سوراخ” قابل تنظیم در لنز شما دريچه دیافراگم نیز گفته می شود. اگر نگاه دقیق تری به لنز دوربین خود بیندازید ، باید چیزی شبیه به این را ببینید:

بهترین راه برای درک تعریف دريچه دیافراگم این است که آن را مانند مردمک چشم در نظر بگیرید. در شرایط کم نور ، مردمک چشم تا حد امکان نور بیشتری را وارد می کند. هنگامی که نور بیش از حد وجود دارد ، مانند نور مستقیم خورشید ، برای جبران میزان نور ، کوچک می شود. در عکاسی ، لنز دوربین شما دقیقاً مانند این فرايند عمل می کند.

بیایید به اين موضوع بيشتر بپردازيم. از كدام دريچه دیافراگم ميتوان از یک صحنه تاریک تر مانند ساحل بعد از غروب آفتاب استفاده كرد؟گسترده یا باریک؟نظر شما چيست؟

شما باید پاسخ این سوال را از قبل بدانید. اما اگر نميدانيد ، من یک راهنمایی کوچک به شما می کنم: اگر وارد مکانی تاریک شوید ، مردمک چشم شما چه تغييرى ميكند؟ خب معلوم است بزرگتر می شود.

همانطور که قطر اندازه دريچه دیافراگم تغییر می کند ، کم و بیش نور را به سنسور می دهد. این بستگی به موقعیت و محل عکاسی هم دارد.

بنابراین ، یک دريچه دیافراگم کوچکتر (مانند f/11) اجازه می دهد کمتر و یک دريچه دیافراگم بزرگتر (مانند f/1.8) اجازه می دهد تا نور بیشتری وارد شود.

 

نحوه درک مقادیر دیافراگم

گاهی اوقات فهميدن تنظيمات دريچه دیافراگم گیج کننده است. برخی از افراد براى بهتر جلوه دادن عكس هايشان از دريچه دیافراگم نازك یا ضخيم تر استفاده ميكنند ، اما برخی دیگر ممکن است یک عدد دريچه دیافراگم بزرگ یا یک عدد کوچک را در نظر بگيرند. تفاوت در چیست؟ دیافراگم گسترده به دهانه باز لنز اشاره دارد ، جایی که دريچه دیافراگمی مانند f/1.2 یا f/1.8 مورد بحث قرار می گیرد.

اگر هنوز متوجه نشده اید که منظور از  f/عدد چیست ، نگران نباشید. در بخش بعدی به این موضوع پرداخته می شود ، فقط کافی است آن را دنبال کنید.

عدد دريچه دیافراگم بزرگتر به تعداد f/stop اشاره می کند وقتی f/22 یا f/32 مورد بحث قرار می گیرند. یک عدد دیافراگم بزرگ ، یک دیافراگم باریک یا کوچک یکسان هستند. یکی درباره اندازه عدد صحبت می کند و دیگری مربوط به اندازه دهانه لنز شما است.

 

دیافراگم چگونه اندازه گیری و تغییر می کند؟

در عکاسی ، اندازه دیافراگم با استفاده از چیزی به نام مقیاس f-stop اندازه گیری می شود. در دوربین دیجیتال خود ، عبارت f/را مشاهده می کنید که به دنبال آن یک عدد وجود دارد. این عدد f نشان دهنده ضخيم یا نازك بودن دیافراگم است. اندازه دیافراگم بر نوردهی و عمق میدان تصویر نهایی تأثیر می گذارد.

آشنایی با مقیاس F-Stop

آنچه ممکن است سخت و گیج کننده به نظر برسد این است که هرچه عدد کمتر باشد ، دیافراگم بزرگ تر است. این بدان معناست که تنظیمات دیافراگم دوربین شما در یک عدد f -stop کوچکتر مانند f/1.4 باز می شود (معمولاً این مقدار حداکثر دیافراگم یک لنز است). در اعداد بالاتر ، مانند f/16 یا f/22 ، یک دیافراگم باریک و کوچک خواهید داشت.

چرا برای دیافراگم بالا عدد کم است؟ پاسخ ساده و ریاضی است ، اما ابتدا باید مقیاس f-stop را بدانید.

مقیاس ديافراگم به شرح این مقادیر است: f/1.4 ، f/2 ، f/2.8 ، f/4 ، f/5.6 ، f/8 ، f/11 ، f/16 ، f/22.

مهمترین چیزی که باید در مورد این اعداد بدانید موارد زیر است. هر چقدر كه اعداد افزایش پيدا كند ، دیافراگم لنز با هر بار توقف به نصف اندازه آن کاهش می یابد. نصف به این معنی است که 50 درصد نور کمتری را از طریق لنز امکان پذیر می کند.

بنابراین اگر یک f-stop مانند f/2.8 بگیرید و آن را به f/5.6 تغییر دهید ، تصویر ما چهار برابر کمتر از اندازه دیافراگم شروع f/2.8 خواهد داشت. این به این دلیل است که ما یک توقف کامل (f/4) را رد کردیم و دو توقف به سمت بالا رفتیم. به یاد داشته باشید ، یک توقف به معنای 50٪ نور کمتر یا بیشتر بسته به بزرگ شدن یا باریک شدن دیافراگم است.

پیشنهاد مقاله : سرعت شاتر چیست؟ (و چرا در عکاسی اهمیت دارد)

این به این دلیل است که در اعداد از معادله ای استفاده می شود که برای اندازه گیری اندازه دیافراگم از فاصله کانونی استفاده می شود. در دوربین های امروزی متوجه خواهید شد که بین دیافراگم هایی که در بالا ذکر شد ، تنظیمات دیافراگم وجود دارد.

به این توقف های سوم یا 1/3 می گویند ، بنابراین برای مثال بین f/2.8 و f/4 ، f/3.2 و f/3.5 را نیز مشاهده خواهید کرد. اینها فقط برای افزایش کنترل شما بر تنظیمات شما هستند.

حالا اوضاع کمی سخت تر می شود. اگر متوجه موضوع نشدید ، به بخش بعدی بروید زیرا مهمترین قسمت به آن پرداخته شده است.

برای مثال ، بگویید که یک لنز 50 میلی متری با دیافراگم روی f-stop مانند f/2 تنظیم کرده اید. چگونه می توانید عرض دیافراگم را دریابید؟ شما باید فاصله کانونی (50 میلی متر) را بر دیافراگم (f/2) تقسیم کنید كه در نتيجه قطرى به اندازه 25 میلی مترى به شما می دهد.

سپس شعاع را در نظر بگیرید ، آن را در خود ضرب کنید (شعاع مربع) و آن را در pi ضرب کنید. کل معادله چیزی شبیه به این است: مساحت = r²*pi.

چند مثال بيشتر

یک لنز 50 میلی متری در f/2: لنز 50 میلی متر/2 = یک لنز با عرض 25 میلی متر باز می شود. نیمی از این مقدار 12.5 میلی متر است و با استفاده از معادله بالا (pi * 12.5 میلی متر مربع) مساحت 490 میلی متر مربع را بدست می آوریم.

یک لنز 50 میلی متری با f/2.8: 50 میلی متر/2.8 = یک لنز با عرض 17.9 میلی متر باز می شود. نیمی از این عدد 8.95 میلی متر است و با استفاده از معادله بالا (pi * 8.95 میلی متر مربع) مساحت 251.6 میلی متر مربع را بدست می آوریم.

در حال حاضر ، اصلا سخت نيست و نيازى به هوش بالا نداريد که بفهميد نیمی از 490 کمتر از 251 است. این به این دلیل است که اعداد استفاده شده به نزدیکترین نقطه اعشار گرد می شوند. مساحت f/2.8 همچنان دقیقاً نصف f/2 خواهد بود.

 

و چگونه ميتوان دیافراگم خود را تغییر داد

اکنون که از نحوه اندازه گیری دیافراگم مطلع هستید ، می توانیم نحوه تغییر آن را در دوربین خود بررسی کنیم.

در این مرحله ، ذکر این نکته ضروری است که شما همیشه کنترل کاملی بر دیافراگم خود ندارید. این امر در برخی از لنزهای دیافراگم متغیر اتفاق می افتد.

لنزهای دیافراگم متغیر

لنزهای دیافراگم متغیر معمولاً لنزهای زوم هستند كه نسبت به بقيه لنزها ، لنزهاى ارزان تری به حساب ميروند. دلیل نامگذاری آنها لنزهای دیافراگم متغیر این است که کوچکترین دیافراگم با فاصله کانونی تغییر می کند.

بیشتر لنزهای کیت درست مانند لنزهای 18-55mm f/3.5-5.6 کیت ها دارای دیافراگم متغیر هستند. این بدان معناست که در فاصله کانونی کوچکتر مانند 18 میلی متر می توانید حداکثر دیافراگم f/3.5 را تنظیم کنید. با بزرگنمایی با لنز و رسیدن به فاصله کانونی بیشتر ، حداکثر دیافراگم قابل تنظیم کاهش می یابد.

اگر به طولانی ترین فاصله کانونی ، در این حالت ، 55 متر برسید ، گسترده ترین دیافراگم این لنز می تواند f/5.6 باشد.

مقابله با این امر در شرایط کم نور بسیار دشوار است. هنگامی که این امر را عملی می کنید ، می بینید که حتی f/3.5 وقتی نور کمتری برای کار دارید می تواند ناکافی باشد.

فرض کنید میزان نور مشکلی ندارد و شما می خواهید از دیافراگم کوچکی مانند f/11 یا بالاتر استفاده کنید. به یاد داشته باشید ، بدون در نظر گرفتن فاصله کانونی ، می توانید دیافراگم خود را بر روی عدد f بالاتر قرار دهید.

بیشتر بخوانیم : معرفی لنزهای عکاسی و کاربرد آنها

لنزهای پرایم

اکثر عکاسان حرفه ای تمایل دارند از لنزهای اصلی استفاده کنند. لنزهای اصلی لنزهایی با فاصله کانونی ثابت هستند (این بدان معناست که نمی توانید با آنها زوم کنید). آنها معمولاً قادر به باز شدن دیافراگم بسیار بزرگ مانند f/1.4 یا حتی f/1.2 هستند.

وقتی نیاز به عکاسی در نور کم دارید یا می خواهید به عمق کم میدان برسید ، این نوع لنز ها ميتواند بسیار مفید واقع باشد.

این لنزها معمولاً گرانتر هستند. ممکن است تفاوت قیمت زیادی بین دو لنز اصلی با تفاوت یک f-stop وجود داشته باشد. این به این دلیل است که یک f-stop می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.

هنگامی که به حداکثر دیافراگم لنزهای خود رسیدید ، تنها دو گزینه برای جبران نوردهی تیره در اختیار خواهید داشت. یکی سرعت شاتر و دیگری ISO است.

در بیشتر مواقع ، نمی توانید این موارد را بیشتر تغییر دهید ، به ویژه اگر نور زیادی ندارید. با بالا بردن ISO ، تصویر شما بسیار پر سر و صدا خواهد شد. و سرعت شاتر کمتر می تواند باعث تار شدن آن شود.

این مقاله ها را مطالعه کنید تا همه چیز را در مورد انتخاب سرعت شاتر مناسب و ISO بیاموزید!

اکنون ، به موضوع نحوه تغییر دیافراگم در دوربین خود بازگردید.

در دوربین های دیجیتال مدرن ، ممکن است متوجه شده باشید که حالت های خاصی وجود دارد. این حالت ها عبارتند از “Auto” ، “P” ، “Tv” ، “Av” و غیره.

 

حالت های تمام اتوماتیک

اکنون در حالتهای تمام اتوماتیک ، نمی توانید هیچ یک از تنظیمات نوردهی خود را تنظیم کنید و خود دوربين به صورت مستقل و اتوماتيك وار آنها را تنظيم ميكند دوربین شما دیافراگم مطلوب ، ISO و سرعت شاتر را برای شما تنظیم می کند. به یاد داشته باشید كه زر حالت تمام اتوماتيك ، دوربين همیشه سعی می کند كه مشكل را به صورت “کامل” جبران کند.

همه دوربین های دیجیتال (و برخی از دوربین های فیلم) دارای نورسنج داخلی هستند. با این کار میزان نور صحنه عکاسی شما اندازه گیری می شود. این نورسنج به دوربین شما کمک می کند تا تنظیمات مناسب نوردهی شما را تعیین کند.

حالت های خودکار نه تنها برای مبتدیان و تازه كاران مفید است ، بلكه می توانم به شما اطمینان دهم که بسیاری از کارشناسان عکاسی هنوز از حالت های خودکار استفاده می کنند.

فقط به عکاسی از رویدادها فکر کنید. حوادث در اطراف شما واقعاً سریع اتفاق می افتد و شما باید حتی سریعتر واکنش نشان دهید! در چنین شرایطی ، برای مقابله با شرایط متغیر دائمی مشکل خواهید داشت.در واقع براى تنظيم سريع دوربين و ثبت آن لحظه به مشكل خواهيد خورد.

حالت های “Tv” و “Av”

از نحوه نوردهی دوربین در حالت خودکار راضی نیستید ، اما هنوز به دنبال قابليت نوردهى بهتر هستيد؟ حالت های “Av” و “Tv” برای شما مناسب است! این حالت ها به شما این آزادی را می دهد که بیشتر بر محیط اطراف خود تمرکز کنید در حالی که هنوز کنترل خود را حفظ می کنید. ولی چطور این امر ممکن است؟

به این دو حالت اولویت دیافراگم (Av) و حالت اولویت شاتر (Tv) گفته می شود. اساساً ، بسته به حالت انتخابی ، می توانید تنظیمات اولویت خود را کنترل کنید. و بقیه كارها را به تكنولوژى بسپارید.

اولویت دیافراگم (حالت Av)

در حالت اولویت دیافراگم ، می توانید دیافراگم خود را بر روی عدد f  تنظیم کنید. در عین حال ، دوربین شما با تنظیم سرعت شاتر و ISO به طور خودکار جبران می کند. این حالت در صورتی مفید است که اولویت (مانند نام حالت) دیافراگم شما باشد.

فرض کنید می خواهید به یک اثر خاص برسید. برای این کار ، می خواهید دیافراگم های کوچکتری هم داشته باشید (مانند f/16 یا f22).

اگر حالت اولویت دیافراگم را انتخاب کرده و f stop خود را برطرف کنید ، دیگر نگران تغییر شرایط نور نباشید. هر بار که دکمه شاتر را رها می کنید ، نوردهی یکسانی خواهید داشت. آيا نياز به یاد آورى داريد؟ شما هنوز در حالت نیمه خودکار هستید.

به خاطر داشته باشید که اگر با این دیافراگم کوچک عکاسی می کنید ، جبران سرعت شاتر ممکن است بسیار اساسی باشد. دوربین شما حتی می تواند سرعت شاتر را نزدیک به یک ثانیه یا بیشتر تنظیم کند.

این بستگی به میزان نور شما دارد. در مجموع ، اولویت دیافراگم هنگامی که نور زیادی دارید ، انتخاب خوبی است. به این ترتیب ، نگران این نباشید که چگونه دوربین شما سرعت شاتر را برای شما تغییر می دهد و آن را كنترل ميكند.

اولویت دیافراگم معمولاً زمانی استفاده می شود که نور زیادی داشته باشید. براى مثال می توان بع عکاسی از منظره روشن و روز ياد كرد.

بیشتر بدانیم : هر آنچه راجع به مثلث نوردهی نمیدانید

اولویت شاتر (حالت Tv)

اولویت شاتر tv درست مانند حالت Av عمل می کند. اما به جای تعریف دیافراگم پایه ، می توانید سرعت شاتر خود را تنظیم و كنترل کنید. اکنون ISO و دیافراگم به طور خودکار تنظیم می شوند. یکی از مثال های خوب زمان استفاده از حالت تلویزیون ، رویدادهای ورزشی است که حرکات زیادی در آن وجود دارد.

تمرکز اصلی هنگام عکاسی از چنین رویدادی معمولاً ضبط حرکت در تصویر شما است. در حال حاضر ، این می تواند بسیار دشوار باشد. فقط به یک بازی فوتبال فکر کنید. بازیکنان دائماً می دوند ، آنها بسیار سریع حرکت می کنند و مدام جهت خود را تغییر می دهند. در این حالت ، می توانید سرعت شاتر مناسب را انتخاب کنید تا عملکرد آنها متوقف شود و بقیه کارها را با دوربین ميتوانيد انجام دهيد.

حالت دستی

این حالت کاملاً قابل توضیح است. در حالت دستی ، همه چیزى را که بر نوردهی شما تأثیر گذارد است را مى توانيد کنترل كنيد. با این حال ، تمرین و یادگیری زیادی نیاز دارد تا واقعاً به حالت دستی آن عادت کنید.

قبل از اینکه بیرون بروید و عکاسی را فقط در حالت دستی شروع کنید ، توصیه می کنم حالت های قبلی را نیز امتحان کنید. این به شما این امکان را می دهد که واقعاً ببینید چگونه آنها بر تصویر شما تأثیر می گذارند.

دیافراگم چگونه بر نوردهی تأثیر می گذارد؟

در حال حاضر احتمالاً باید پاسخ این سال را بدانید ، اما اگر نه ، بگذارید آن را برای شما باز کنم.

تغییر اندازه دیافراگم با نوردهی ارتباط مستقيم دارد. يعنى هر چه اندازه دیافراگم بیشتر باشد ، عکس بیشتر در معرض دید خواهد بود و برعکس.

بهترین راه برای نشان دادن این امر گرفتن یک سری عکس و ثابت نگه داشتن همه چیز به استثنای دیافراگم است.

تمام تصاویر موجود در نمایش اسلاید زیر با ISO 200 ، 1/400 ثانیه و بدون فلاش گرفته شده است. فقط اندازه دیافراگم در کل تغییر می کند.

این مجموعه عکسها قبل از خرید اخیر لنز دیافراگم بزرگ با قابلیت f/1.4 گرفته شده است. عکس ها به ترتیب زیر هستند: f/2.8 ، f/4 ، f/5.6 ، f/8 ، f/11 ، f/16 ، f/22.

یک راه خوب برای مشاهده این كار ، این است که به اندازه دایره سفید خارج از فوکوس در پایین سمت چپ تصویر نگاه کنید. حال متوجه ميشويد ، اثر خلاقانه اصلی دیافراگم نوردهی نیست ، بلکه عمق میدان است.

 

دیافراگم چگونه بر عمق میدان تأثیر می گذارد؟

در حال حاضر ، عمق میدان یک موضوع بزرگ در عکاسی است. تنظیم دیافراگم جدا از ایجاد تفاوت در نوردهی ، بر عمق میدان تأثیر می گذارد. اینجاست که همه چیز کمی جالب تر به نظر می رسد.

عمق میدان چیست؟

به طور خلاصه ، فاصله ای است که در آن سوژه در جلو و پشت نقطه اصلی فوکوس در فوکوس باقی می ماند.

چگونه دیافراگم بر عمق میدان تأثیر می گذارد

اگر یک دیافراگم بزرگ تنظیم کنید و یک عکس بگیرید ، خواهید دید که منطقه فوکوس بسیار کوچک خواهد بود. به این می گویند عمق میدان کم. به خاطر داشته باشید که فاصله کانونی لنز و فاصله شما با سوژه شما نیز تفاوت ایجاد می کند.

نقطه مقابل عمق میدان کم و دیافراگم گسترده عمق میدان عمیق تری است. با تنظیم دیافراگم های کوچکتر مانند f/16 یا بیشتر می توانید به این هدف برسید. دیافراگم های کوچکتر ، تصویر واضح تری را ایجاد می کنند و فوکوس بیشتری را به همراه دارند.

ابتدا اجازه دهید نگاهی به نمودار زیر بیندازیم. اگر دقیقاً نمی دانید که چگونه این کار انجام مى شود ، نگران نباشید. تصاویر زیر به وضوح نشان می دهد.

در حال حاضر ، برای شما مهم است که اثرات را بشناسید و نحوه تغییر عمق میدان را درک کنید.

در اینجا نمونه ای از عکس گرفته شده با f/1.4 است. با دور شدن سوژه از لنز ، می توانید تاثیری که عمق میدان کم روی تصویر می گذارد را مشاهده کنید.

 

همانطور که گفته شد ، در اینجا مجموعه ای از عکس ها است که همه در حالت اولویت دیافراگم گرفته شده اند. نوردهی ثابت می ماند و تنها متغیر در حال تغییر دیافراگم است.

عکسهای موجود در GIF زیر به این ترتیب هستند: f/2.8 ، f/4 ، f/5.6 ، f/8 ، f/11 ، f/16 ، f/22. ببینید هر زمان که اندازه دیافراگم کاهش می یابد ، عمق میدان چگونه افزایش می یابد.

با انتخاب تنظیمات مختلف دیافراگم برای تغییر عمق میدان می توانید بسیار خلاق باشید.

 

دهانه های بزرگ دیافراگم می توانند جلوه های بسیار جالبی روی تصویر داشته باشند. بیشتر اوقات ، از آنها ميتوان برای ایجاد یک پس زمینه تار و محواستفاده كرد.

این روش خوبی برای جداسازی سوژه از پس زمینه است. این تکنیک همچنین می تواند عمق زیادی ایجاد کند و حالت و احساسات زیادی به تصویر شما بدهد. عمق میدان کم به بیننده کمک می کند تا واقعاً روی سوژه تمرکز کند ، اما باید مراقب آن باشید.

در اعداد دیافراگم بسیار کوچک مانند f/1.2 ، منطقه تمرکز شما می تواند بسیار باریک باشد. این بدان معناست که سوژه شما به راحتی می تواند از تمرکز خارج شود. اگرچه کم عمق بودن عمق ميدان می تواند برای چشم شما بسیار خوب وخوشایند باشد ، اما اولویت اول همیشه باید نظر شما باشد.

اگر عکاسی با عمق بیشتر میدان را انتخاب می کنید ، مسائلی را که ممکن است با دیافراگم بسیار باریک (بیش از f/22) ایجاد شود ، در نظر داشته باشید. پراش لنز می تواند به راحتی تصویر نهایی شما را خراب کند ، بنابراین توصیه می کنیم با این اصطلاح آشنا شوید.

موارد استفاده از دیافراگم های مختلف چیست؟

نکته ای که باید به آن توجه کنید این است که هنگام انتخاب دیافراگم هیچ قانونی وجود ندارد. این بستگی زیادی به این دارد که شما به دنبال چه نوع اثر هنری هستید ، آيا ميخواهيد نور را در یک صحنه دقیق متعادل کنید؟

برای بهترین تصمیم گیری ها ، داشتن دانش خوب در مورد کاربردهای سنتی برای دیافراگم های مختلف ذکر شده در زیر کمک می کند.

‏f/1.4 – این مورد برای شرایط کم نور بسیار مناسب است. همچنین عمق میدان کم می دهد. بهتر است روی موضوعی کم عمق یا برای جلوه بوکه استفاده شود.

‏f/2 – این محدوده کاربردهای تقریبا مشابهی دارد ، اما یک لنز f/2 را می توان با یک سوم قیمت یک لنز f/1.4 برداشت.

‏f/2.8 – برای شرایط کم نور خوب است ، اما به دلیل عمق میدان بیشتر امکان تعریف بیشتر در ویژگی های صورت را فراهم می کند. لنزهای بزرگنمایی خوب معمولاً دارای بزرگترین دیافراگم هستند.

‏f/4 – فوکوس خودکار می تواند هم خوب و هم بد باشد. این یک تنظیم دیافراگم ایمن است که می خواهید از آن برای عکاسی پرتره برای پرتره های زیبا و دقیق استفاده کنید.

‏f/5.6 – برای عکس های یک یا دو نفر خوب است اما در شرایط کم نور خوب نیست. در اینجا ، در صورت داشتن فلش پرش ، از آن استفاده کنید.

‏f/8 – این برای گروه های بزرگ خوب است زیرا اطمینان می دهد که همه در تمرکز هستند.

‏f/11 – بیشتر اوقات ، جایی است که لنز شما بیشترین وضوح را دارد. دیافراگم يك شروع خوب برای عکاسی منظره و همچنین پرتره های با جزئیات بالا از سوژه شما.

‏f/16 – عکاسی در زیر نور خورشید نیاز به یک دیافراگم کوچک دارد ، و این را به یک نقطه خوب برای رفتن به این شرایط تبدیل می کند.

‏f/22 – بهترین حالت برای عکاسی منظره است که در آن می خواهید جزئیات قابل توجهی در مورد سوژه و پس زمینه خود نیز داشته باشید.

همانطور که قبلاً گفتم ، اینها فقط دستورالعمل هستند. این شما هستید که چگونه از این دانش در عکاسی خود استفاده کنید. اکنون که دقیقاً می دانید تنظیمات دیافراگم چگونه عکس را تغییر می دهد ، می توانید خودتان آزمایش کنید و با آن سرگرم شوید!

پیشنهاد مقاله : انواع نور طبیعی در عکاسی

سوالات متداول

کدام دیافراگم برای عکاسی پرتره بهتر است؟

من براى عکاسی پرتره با لنز 50 یا 85 میلی متری را با استفاده از دهانه بازتر مانند f/1.8 یا گاهى اوقات حتى بیشتر استفاده مى كنم. حالا اگر سوژه من خيلى به لنز نزدیک است ، معمولاً از شماره f-stop کمی بالاتر مانند f/3.2 یا حتی f/4 استفاده می کنم. و این اطمینان را ميتوان حاصل كرد که چهره سوژه من وتضح و دقيق است.

اما به یاد داشته باشید ، با شماره گیری دیافراگم ، تصویر شما تیره تر می شود ، و شما باید برای یکنواخت بودن تصویر جبران کنید.

دیافراگم چگونه بر بوکه تأثیر می گذارد؟

یکی دیگر از جلوه های عکاسی خلاقانه با دیافراگم بزرگ ، بوکه است. بوکه اساساً زمینه تار خارج از فوکوس تصویر شما است. وقتی عمق میدان بسیار کم و زمینه غنی دارید ، موثرترین است. در تصویر زیر می بینید که چراغ های شهر این جلوه را در پس زمینه ، پشت سوژه ایجاد می کنند.

کدام دیافراگم برای عکاسی منظره بهتر است؟

دیافراگم های کوچکتر مانند f/8 یا f/16 معمولاً برای ایجاد یک منطقه فوکوس گسترده تر استفاده می شوند. این ديافراگم بیشتر در عکاسی منظره استفاده می شود.

فقط تصور کنید که یک دریاچه در پیش زمینه و کوه ها در پس زمینه وجود دارد. در اینجا شما فاصله زیادی بین دریاچه و کوهها دارید ، اما می خواهید تا آنجا که ممکن است چیزهای زیادی را در کانون توجه داشته باشید. برای رسیدن به این مورد ، باید دیافراگم خود را بر روی یک عدد f-stop بالا تنظیم کنید.