فیلم‌برداری رویDSLR های سطح مبتدی کانن، از دوربین 500D  پا به عرصه‌ی ظهور گذاشت. کیفیت فیلم‌برداری خوب، ولی فوکوس خودکار در هنگام فیلم‌برداری تقریبا غیرممکن بود.

در این دوربین هر بار که می‌خواستید عمل فوکوس خودکار را انجام دهید، می‌بایست دکمه‌ی ستاره را می‌فشردید و فوکوس پرسروصدا شروع می‌شد؛ حتی گاهی اوقات دوربین، اکسپوژر را بالا می‌برد تا بهتر بتواند این کار را انجام دهد. دوربین 600D  تقریبا به همین منوال بود تا بالاخره کانن در 650D  سنسور تصویر هیبریدی را ساخت که از فوکوس خودکار phase Detection جهت فوکوس هنگام فیلم‌برداری استفاده می‌کرد. در این دوربین دیگر نیازی نبود که حتی دکمه‌ای را برای این کار بفشارید و فوکوس خودکار به صورت مداوم انجام می‌گرفت. بااین‌حال، علاوه‌بر سروصدای زیاد، لنز 18-55 IS II که روی این دوربین قرار داشت، به شدت غیرقابل‌اعتماد به نظر می‌رسید.

لنزهای STM نخست با دوربین بدون آینه با لنز قابل ‌تعویض کانن، یعنی EOS M معرفی شدند. اکنون این لنزها هنگام فیلم‌برداری، بهترین عملکرد را از خود به نمایش می‌گذارند: سریع، دقیق و کم‌صدا. به‌علاوه این دوربین با کیت لنز 18-135 میلی‌متر STM هم عرضه می‌شود. تنها لنز STM دیگر کانن تا به این تاریخ، 40mm f/2.8 Pancake است.

البته این را هم بیفزاییم که به جهت پذیراشدن فوکوس داخلی، لنز 18-55 جدید مقداری طویل‌تر از مدل پیشین است؛ اما به‌طورکلی وقتی از درون چشمی نگاه می‌کنید و با این لنز عکس می‌گیرید، سرعت فوکوس خودکار فوق‌العاده است؛ ولی در مود Live View می‌توان گفت که کانن همچنان نسبت به بعضی رقبا عقب است.